-
1 зуб
diş* * *м, врз••точи́ть зу́бы на кого-л. — birine diş bilemek
э́та рабо́та тебе́ не по зуба́м — bu iş senin dişine göre değil
э́то не вся́кому по зуба́м — bu iş değme adamın kârı değildir
у меня́ зуб на́ зуб не попада́ет — dişlerim birbirine vuruyor / çarpıyor
он зу́бы на э́том (де́ле) съел — bu işte saçını sakalını ağarttı
он в э́том ни в зуб (толкну́ть / ного́й) — прост. bundan hiç çakmaz
пробормота́ть сквозь зу́бы — dişlerinin arasından söylenmek
См. также в других словарях:
diş bilemek — (birine) kötülük yapmak için fırsat beklemek, hıncını gösterir bir durum almak İşlerinden uzaklaştırılanlara gelince onlar Bahadır a fena hâlde diş bilemekte idiler. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük
